Poranne lęki. Czym są? Jak sobie z nimi radzić?

Poranne lęki to pierwsze uczucie jakiego doświadczałam. W brzuchu czułam coś pomiędzy delikatnym uczuciem mdłości, a pustką w żołądku. Bałam się, ale w zasadzie sama nie wiedziałam czego. Tego, że serce biło jakby szybciej? Ciężkiego oddechu? Kolan jak z waty? A może wszystkiego na raz.  Nie ma wątpliwości, że wszystkie lęki są ciężkie, jednak to lęk poranny najbardziej dawał mi w kość. Dlaczego?Jaki poranek, taki cały dzień. Im bardziej lęki dawały mi popalić z rana tym gorzej się czułam, aż do samego wieczora. Oto co zrobiłam, aby się ich pozbyć.

Poranne lęki – co to jest?

Otwierałam oczy… i wiedziałam, że będzie źle. A do tego dziwne uczucie niepokoju jakby miało się stać coś złego, przyspieszony rytm serca, kolana jak z waty, zawroty głowy czy płytki oddech. Czasami mój lęk z rana był tak duży, że bałam się wstać z łóżka. Poranne lęki sprawiały, że już cały dzień miałam z głowy. Byłam zestresowana, zmęczona i bolała mnie głowa. Marzyłam tylko o tym, aby w końcu to uczucie odpuściło. Nie mogłam się na niczym skupić, byłam rozbita i miałam uczucie jakbym grała w filmie. Bardzo skupiałam się wtedy na objawach, przez co nasilały się jeszcze bardziej. Jak tylko pomyślałam o tym, że ból głowy jest być może oznaką guza mózgu, to już nie potrafiłam zatrzymać procesu nakręcania się. Wkręcałam się tak bardzo, że już prawie chwytałam za telefon i umawiałam się na operację 🙂

Skąd w ogóle biorą się poranne lęki?

Jest to związane z dobowym biorytmem organizmu. Między 5 a 7 rano organizm stopniowo wybudza się ze snu i przechodzi w tryb wyższej aktywności metabolicznej do czego niezbędny jest kortyzol zwany hormonem stresu. W dużym uproszczeniu mówiąc zadaniem hormonów stresu z rana jest obudzenie i przygotowanie organizmu do działania. Kortyzol ma swój naturalny rytm, a jego stężenie drastycznie wzrasta chwilę przed przebudzeniem, umożliwiając nam tym samym przebudzenie się, a następnie opada w ciągu dnia.

Czemu akurat z rana odczuwa się najwyższy poziom lęku?

Osoby zmagające się z atakami paniki zwykle mają podniesiony poziom hormonów stresu przez całą dobę. Dodatkowe dawki, które zgodnie z zegarem biologicznym organizmu uwalniają się o poranku, podwyższają ten i tak już wysoki poziom. W wyniku czego uczucie lęku wzrasta.

SPOSOBY RADZENIA SOBIE Z PORANNYM LĘKIEM:

Świadomość źródła porannego lęku jest pierwszym korkiem do sukcesu

Warto wiedzieć skąd bierze się wzmożony lęk z rana i spojrzeć na ten proces od strony fizjologicznej. Należy uświadomić sobie, że są to zaprogramowane reakcje organizmu, które nadwyrężają system nerwowy, który u osoby zmagającej się z lękiem jest już i tak bardzo obciążony. Każde doszukiwanie się choroby psychicznej (czemu tak się czuję – czy oszalałam?) oraz roztrząsanie problemu (dlaczego wczoraj było ok, a dziś znowu czuję się fatalnie) spowoduje kolejne wyrzuty hormonów stresu przez co będzie jeszcze trudniej poradzić sobie z porannym lękiem.

Nie można nic zrobić, żeby poziom kortyzolu nie wzrastał, ale można go obniżyć, żeby nie osiągał maksimum

Przetestowałam praktycznie wszystkie dostępne możliwości, między innymi: slow life, głębokie oddechy, mindfulness i medytacje. Uważam, że nie ma lepszego sposobu na obniżanie poziomu hormonów stresu niż aktywność fizyczna na świeżym powietrzu. Na początku ciężko mi było zebrać się na ćwiczenia z samego rana, gdy jedyne na co miałam ochotę to zamknąć oczy i udawać, że mnie nie ma. Ale zbierałam się mimo wszystko. Czasami z płaczem. Czasami z bólem głowy. Za każdym razem było lepiej. A gdy mniej więcej po trzech tygodniach uprawiania joggingu zauważyłam zdecydowaną poprawę w moim porannym samopoczuciu, wychodziłam już na trening z większą ochotą. Sport zaczęłam traktować jak obowiązkowy punkt programu leczenia nerwicy.

Poranne lęki niosą ukrytą wiadomość

Budzenie się z lękiem wcale nie jest zabawne, ale warto pamiętać, niespokojne myśli i odczucia przychodzą do nas z jakiegoś powodu: próbują nas chronić. Niosą ukrytą informację: robisz coś nie tak jak należy i musisz to zmienić (w moim przypadku było to podejście do stresu) Często boimy się i panikujemy przez co tylko lęk ulega wzmocnieniu. Warto spróbować zmienić swoje podejście. Większość z nas traktuje lęk jako zagrożenie. A przecież poziom lęku w końcu opadnie. Tak został zaprojektowany ten proces i nic nie jest w stanie go zmienić.