Co to jest powołanie?

Jestem szczęściarą. Jednak nie. Wróć. Nie jestem szczęściarą. Po prostu zakasałam rękawy i ciężko pracowałam na to co mam. Ataki paniki zrujnowały każdy aspekt mojego życia. Tak mi się wtedy wydawało. Bo tak naprawdę wszystko naprawiły. Kiedyś praca była dla mnie obowiązkiem, który należy wykonać. Dziś robię to co lubię i praca daje mi dużo satysfakcji. Choć wstaję rano i  odczuwam zmęczenie to mam poczucie wyższego celu, które napędza mnie do działania.

Skąd wiedzieć, że to co robisz to nie to?

Jeśli idziesz do biura z niechęcią, wychodzisz z pracy z poczuciem bezsensu, odliczasz godziny do końca zmiany, każda nadgodzina jest dla Ciebie ogromnym ciężarem lub najzwyczajniej w świecie nie wiesz do czego jesteś stworzony to najwyższa pora to zmienić. Każdy z nas jest unikalny i posiada jakieś talenty. Warto je jedynie odkryć i podążać zgodnie z nimi. Wtedy nasze życie wypełnia harmonia. Praca ma być miejscem, gdzie można się rozwijać.

Kiedyś pracowałam w branży gastronomiczno-eventowej. Wtedy wydawało mi się, że moja praca jest OK. W końcu zarabiałam porządne pieniądze i miałam poczucie stabilności (złudne). Ten rodzaj zatrudnienia wiąże się jednak z pracą w weekendy, święta oraz zmianami po 18 godzin na dobę. Byłam również zależna od decyzji innych osób co doprowadzało mnie do szału. Brakowało mi też wizji na przyszłość. Układanka nie lepiła się w jedną całość. Nie zwracałam uwagi na częste bóle głowy i uczucie zniechęcenia. Szłam do pracy z myślą „oby szybko ten dzień minął” i czułam się przybita. W ciągu dnia jakoś to wszystko się rozchodziło, bo wpadałam w wir pracy, ale wieczorami szybko wracało ze zdwojoną siłą. Gdy próbujemy o czymś nie myśleć to myślimy o tym jeszcze bardziej. Wtedy wmawiałam sobie, że trzeba pracować i nie można wybrzydzać. Przecież niektórzy nie mają zatrudnienia przez kilka lat.

Skąd wiedzieć, że to co robisz to właśnie to?

Dziś prowadzę własną firmę. Nie jest to proste zadanie, ale przecież nie chodzi o to, żeby było łatwo. Prowadzę konsultacje oraz bloga na którym dzielę się wskazówkami dotyczącymi lęków, stresu i depresji, które można wykorzystywać w życiu codziennym.

To co robię, daje mi poczucie wyższego celu. Wiem, że zostawię po sobie coś więcej. Zadania wykonuję rzetelnie i z przyjemnością. Nie odliczam minut do końca zmiany i chętnie biorę na siebie dodatkowe obowiązki. Mój potencjał jest w pełni wykorzystany. Nie stoi nade mną żaden szef z ograniczonym polem widzenia do którego muszę się dostosować. Chętnie uczestniczę w szkoleniach, konferencjach i innych rozwijających aktywnościach. Wszystko co osiągnęłam, osiągnęłam swoim własnym nakładem pracy co wpływa korzystnie na moją samoocenę. Duma unosi mnie wysoko ponad chmury. Cieszę się każdą pieczątką, każdym spinaczem i segregatorem firmowym. Miałam odwagę iść swoją własną drogą i nikt mnie po drodze nie był w stanie zatrzymać. I to jest właśnie to. Gdy czujesz powołanie to nikt i nic nie będzie dla Ciebie przeszkodą. Zamiast szukać wymówek zaczniesz szukać rozwiązań. Weźmiesz na swoje barki każde poświęcenie jakie wiąże się z dążeniem do celu. W moim przypadku są to długie godziny pracy oraz wieczny bałagan w domu 🙂

Wydaje się, że trzeba zabrać się za zmiany w życiu, gdy ataki paniki miną. A one przychodzą właśnie dlatego, że chcą skłonić do zmiany. Można brać tony leków, chodzić na różne formy terapii i pracować z coachem, ale jeśli wiadomość jaką niesie lęk nie zostanie usłyszana to na nic nasze starania. Samorealizacja i rozwój wpisane są w naturę ludzką. Gdy nasze życie na wielu płaszczyznach nie płynie zgodnie z naszymi potrzebami to w końcu umysł zacznie domagać się zmiany i ataki paniki, depresja czy nerwica lękowa zapukają do drzwi.

W następnym poście podpowiem Wam jak odkryć swoje powołanie. Stay tuned!

Na treningu na Suwalszczyźnie

Na street hokeju (bramkę sami budowaliśmy lol)

Na roleczkch! <3

Hokej na zamarzniętym stawie. Sami odśnieżaliśmy.

Trening z Kojotki Janów

Hokej na słoneczku i po smutkach