Co robić, gdy nadchodzi kryzys w leczeniu nerwicy lękowej?

“Walczę z nerwicą od kilku lat i ostatnio było już bardzo dobrze. Miałam wszystkie możliwe objawy nerwicy m.in. kolana jak z waty, palpitacje serca, bóle głowy i lęk wolno płynący. Najgorzej jednak wspominam zatkane uszy! Przez ostatnie trzy tygodnie czułam się już lepiej. Miałam momenty, że nawet zupełnie normalnie. Jeździłam już nawet komunikacją miejską do pracy. Od wczoraj czuje się fatalnie! Wszystko wraca! Pojawiły się zatkane uszy, nie mam energii i tak się nakręciłam, że cały wieczór przepłakałam. Ja tak bardzo chcę żyć normalnie. Przez trzy tygodnie nabrałam nadziei, a tu znowu wszystkie objawy ataków paniki wróciły. Czy  tą nerwicę można w końcu wyleczyć?”.

Taką wiadomość dostałam niedawno od jednej z moich klientek – Kasia – z którą kilka tygodni wcześniej, ustaliłyśmy plan działania na konsultacji. Oczywiście doskonale ją rozumiałam, gdyż sama wpadałam w tą samą pułapkę tysiące razy. Ileż to razy czułam ogromną poprawę w samopoczuciu, gdy nagle nie wiadomo skąd (jak mi się wtedy wydawało) – bach! I znowu budziłam się cała zlana potem i kolanami jak z waty. Co wtedy robiłam? Dokładnie to samo Kasia i zapewne nie jeden czytelnik Niepanikuj – siałam niepotrzebną panikę, która tylko nakręcała sytuację.

 

Dziś moja wiedza na temat leczenia nerwicy lękowej i depresji jest dużo większa i mogę śmiało powiedzieć, że te „niby nawroty” to nie żadne nawroty. To raczej chwilowe kryzysy, które zawsze, ale to zawsze mają jakąś przyczynę. Od tego jak zachowamy się w takiej sytuacji zależy dalszy proces leczenia.

 

Pamiętajmy, że niezbędny czas na opanowanie jednostkowej umiejętności w stopniu biegłym to 10.000 tyś godzin. Właśnie tyle czasu potrzeba, aby osiągnąć wysoki poziom ćwiczenia. W tym czasie zachodzą zmiany jednostkowe w mózgu, dzięki którym porządkuje on informacje i daną czynność zaczyna wykonywać dla rozrywki, a nie dla procesu uczenia. Czy wiesz na jaki okres przekłada się te 10.000 tyś godzin? Jak sądzisz? Już mówię. Zapewne będziesz zaskoczony! 10.000 tysięcy godzin przekłada się na 7 do 10 lat konsekwentnych ćwiczeń.

 

Ty nie uczysz się obliczeń księgowych czy pisania na maszynie, lecz zmagasz się z nerwicą lękową. Uczysz się kilkunastu rzeczy na raz. To nie jest proste zadanie. I gorsze chwile są zupełnie normalne! Wręcz wpisane w proces leczenia. Warto mieć  w pamięci, że im więcej się przyłożymy tym szybciej odzyskamy dobre samopoczucie i spokój ducha.

Czy nadal uważasz, że trzy tygodnie to wystarczający czas, aby zmierzyć się z takim potworem? Co zatem powinna zrobić klientka i co powinnam była robić ja (a może i Ty)? Wtedy nie wiedziałam, ale teraz już wiem. Nauczyłam się tego na podstawie 10375644 błędów, które popełniłam i to naprawdę działa!

 

 

 

Proponuję, aby przygotować plan działania na takie sytuacje i zastosować go, gdy taka kryzysowa chwila nadejdzie. Należy pamiętać, że plan działania musi, ale to musi być zapisany. Nie wystarczy go tylko mieć w pamięci.

 

Oto jak powinien wyglądać plan działania:

 

Krok 1: Dokonaj analizy zapisków z zeszytu panikowicza

Zakładam, że prowadzisz zeszyt panikowicza i zapisujesz w nim swoje czarne myśli, obawy i troski. Zeszyt panikowicza jest jak klucz odpowiedzi do rozwiązania zagadki pogorszonego samopoczucia! Gdy tylko zaczynasz czuć się gorzej koniecznie przeanalizuj swoje zapiski. Zobacz co wydarzyło się w Twoim życiu w ostatnich dniach.

Przykład mojej klientki (zdania zapisałam wyrywkowo;  użyłam  tych, które nakierowują na rozwiązanie problemu):

Nie chcę jechać w odwiedziny do znajomych, ale nie chcę zawieść swojego męża.

Nie będę piła alkoholu, a oni będą pić do rana.

Zarwałam noc z powodu imprezy, wstałam o 14:00 To chyba nie jest wskazane przy atakach paniki – a co jak znowu się pojawią?

Dalej boli mnie głowa – czy to rak? (2 dni po imprezie).

Muszę dziś skończyć raport do pracy, a jestem zmęczona po imprezie. Jedna kawa nie zaszkodzi.

Mam wyrzuty sumienia, bo nie byłam biegać od czwartku.

Czuję ogromne napięcie i osłabienie – moje życie już zawsze będzie tak wyglądać?

O matko znowu szum w uszach! To wraca! To jakieś piekło, a było już tak dobrze!

W tym wypadku Kasia po pierwsze nie wyspała się i była osłabiona. Po drugie zaniedbała ćwiczeń i od kilku dni nie biegała.  Po trzecie piła kawę, a z racji tego , że nie piła alkoholu u znajomych wypiła dwie. Po czwarte była u znajomych, których dzieci miały grypę.

Czy szum w uszach mógł być zwiastunem grypy? Oczywiście, że tak! Jak się okazało we wtorek Kasia została w łóżku z temperaturą i katarem (co również zapisała w swoim dzienniku panikowicza).

Warto pamiętać, że nie wystarczy spalać adrenaliny bieganiem  i nie pić kawy. Aby skutecznie pokonać lęk, trzeba również uczyć się prawidłowego sposobu myślenia. Inaczej zawsze w sytuacji kryzysowej nasz umysł zejdzie na ścieżki, które dobrze już zna – ścieżki lęku.

 

 

Krok 2: Zneutralizuj czarne myśli

Każdy sygnał wysyłany przez nasz umysł to kwestia nanosekundy! W ciągu jednej nanosekundy wysyłamy sygnał o czyhającym zagrożeniu i nasz umysł zaczyna uwalniać hormony, które będą miały za zadanie zmobilizować nasze ciało do obrony bądź ataku. Wystarczy jedna myśl w stylu „Oho już się zaczyna” lub „Czy z tą nerwicę można w końcu wyleczyć?”, by dawki adrenaliny zostały aktywowane.

Koniecznie zapisz wszystkie czarne myśli, które Cię nawiedzają i przypisz im myśli neutralizujące.

Przykład: Czy z tą nerwicę można w końcu wyleczyć? A co mnie to obchodzi! Nie mam czasu się zastanawiać nad takimi głupotami, bo mam za dużo fajnych zajęć do roboty.

 

 

Krok 3: Przygotuj plan działania

Załóżmy, że nasze ciało to komputer w którym popsuł się system operacyjny. Jak się popsuł to musimy ręcznie postawić system na nowo.

Zatem wyprowadźmy się „ręcznie” na dobrą ścieżkę. Aby to zrobić należy przygotować konkretny plan akcji. Taką instrukcję obsługi, którą zastosujemy w chwilach kryzysowych. Co będziemy robić, gdy czarne myśli zaczną nas dręczyć i wykonamy krok 1 oraz 2?

Musimy się czymś zająć! Pamiętajmy, że gdy nasz umysł wykonuje czynności rutynowe to nasza uwaga będzie kierowana na zmartwienia. Im więcej czynności inspirujących i ciekawych zajęć tym mniej czasu na negatywne myślenie.

W taki właśnie sposób uczymy się tych „dobrych ścieżek”. Bo zanim to, o czym tak strasznie rozmyślamy zdąży się wydarzyć czas będzie płynął. Zajmując swoją uwagę nie będziemy mieć możliwości nakręcania się. A  za chwilę się okaże, że złapała nas choroba i szum w uszach był całkowicie uzasadniony.

Oczywiście to również  zapiszesz i powrócisz do notatek w sytuacji kryzysowej. Następnym razem będziesz mieć dowód na to, że nie warto było się zamartwiać.

Twój umysł wyrobi sobie ścieżkę: Aha! Już raz tak się zadziało i wtedy byłem na kręglach i dobrze się bawiłem, a rano samo się rozwiązało. Wniosek? Nie siać paniki.

 

 

Krok 4: Najlepszą obroną jest atak!

Pamiętajmy, że lęk przychodzi do tych, którzy się boją. Nasza taktyka powinna opierać się na ataku, a nie na unikach. Jak tylko wyczuwamy jakiekolwiek objawy, które są podobne do objawów nerwicy, ale tak naprawdę nie mają z nią nic wspólnego to powinniśmy atakować ze zdwojoną siłą! Chodź do mnie skubańcu! Ja Ci zaraz pokażę, kto tu rządzi! Mam nie iść biegać, bo mi w uszach szumi? Twoje niedoczekanie – pójdę na trzy razy dłużej! Teraz obowiązują moje zasady! To właśnie w momentach kryzysowych należy atakować najbardziej. To tu naszą taktyką, możemy zrobić największe postępy.