Naukowcy z Uniwersytetu Zachodniego Ontario przeprowadzili eksperyment w ramach którego 22 pacjentów po zawale serca podpięto do urządzenia za pomocą którego przez sygnały elektryczne badano poziom reakcji autonomicznego systemu nerwowego pacjentów. Badanie udowodniło, że osoby z kategorii chore (na przykład po zawale) odczuwają większy stres. Ich autonomiczny system nerwowy reaguje o 20 procent mocniej niż osoby zdrowej.
Następnie pacjenci mieli za zadanie prowadzić przez pół roku styl życia narzucony przez badanie. Gdy zostali ponownie przebadani okazało się, że aktywność autonomicznego układu nerwowego wróciła do normy. Co spowodowało te zmiany? Ćwiczenia! Udowodniono, że regularna aktywność fizyczna uspokaja nerwy. Innymi słowy ćwiczenia korzystnie wpływają na prawidłowe działanie autonomicznego systemu nerwowego. Zresztą tu nie trzeba żadnych potwierdzających badań. Można to poczuć na własnej skórze. Wystarczy zacząć regularnie się ruszać. Jeśli potrzebujesz dodatkowych informacji, bo jeszcze nie do końca wierzysz w dobroczynne działanie aktywności, pozwolę sobie stwierdzić, że:
Jeśli jesteś typem osoby, do której przemawiają badania naukowe, które potwierdzają, że aktywność fizyczna koi nerwy poniżej linkuję kilka publikacji.
Jeśli jeszcze tego nie wiesz, to powyższe przykładowe strony są bibliotekami dla badań medycznych, gdzie zamieszczane są rzetelne informacje.
Wiemy już, że aktywność fizyczna ma ogromne znaczenie w wychodzeniu z zaburzeń lękowych, ale jeszcze nie wiemy jak zacząć aktywność fizyczną z nerwicą. Za chwilę do tego dojdziemy.
Warto pamiętać, że ciało i umysł to jedność. Wysportowane i mocne ciało, wyśle wzmacniający sygnał do umysłu. Jeśli na przykład umysł pomyśli “O nie, moje bicie serca przyśpieszyło, to zawał?” – silne ciało odpowie “A w życiu! Przecież zdrowo się odżywiasz, nie palisz, pijesz dużo wody i jesteś aktywny fizycznie”.
Myśli i zachowania są ze sobą ściśle powiązane. Człowiek w sidłach lęku żyje w obawie przed kolejnym atakiem paniki lub objawami nerwicy. Siedzi zgarbiony, włóczy za sobą nogami, ma spowolnione ruchy i spięte mięśnie. Zachowuje się jakby faktycznie gdzieś czyhało niebezpieczeństwo. W odpowiedzi na to zachowanie umysł nakazuje rozpocząć reakcję walcz lub uciekaj. Czy ktoś, kto uprawia aktywność fizyczną wysyła sygnał, że się boi? Wręcz przeciwnie. Ciało w trakcie treningu uruchamia szereg procesów, które wysyłają sygnał o dobrym nastroju. Dodatkowo spala adrenalinę, która jest odpowiedzialna za odczuwalny poziom lęku.
Chorując na nerwicę byłam święcie przekonana, że nie dam rady uprawiać aktywności fizycznej. Jak się jednak okazało, moje ciało miało się świetnie. To głowa robiła zamieszanie. Głowa mówiła mi, że jestem zmęczona i wszystko mnie boli. A gdy wychodziłam na trening, to mimo wielu nieprzyjemnych nerwicowych objawów, bez problemu go realizowałam. Mało tego… po treningu czułam się lepiej psychicznie. Aktywność fizyczna była dla mnie niepodważalnym dowodem, że skoro mogę ćwiczyć, to chyba nie jestem aż taka chora.
Wiemy już, że aktywność fizyczna ma ogromne znaczenie w wychodzeniu z zaburzeń lękowych. Teraz dowiedzmy się jak zacząć aktywność fizyczną z nerwicą.
Jeśli startujesz z punktu niewychodzenia z domu (tak ja kiedyś), to na samym początku warto po prostu zacząć ćwiczyć. Ustal początkowy limit – przykładowo 5 tyś kroków dziennie. I zacznij maszerować z nogi na nogę, wzdłuż pokoju, dookoła ogrodu. Najważniejsze to zacząć.
Następnie przesuwaj swoją strefę komfortu coraz dalej. Dodaj do kroczków ćwiczenia z jakąś super fitnesiarą z YT lub zwiększ ich limit. Możesz kupić walkingpada, rowerek, bieżnię, skakankę – cokolwiek, co jeszcze bardziej zachęci Cię do ruchu. Ja bardzo często zaczynałam trening z płaczem, ale kończyłam już bez 🙂
Twoją tajną bronią jest wiedza. Musisz znać mechanizmy lęku i wiedzieć co się z Tobą dzieje podczas ataku paniki ( i że to nie jest groźne, jedynie bardzo nieprzyjemne). Jak również rozumieć czym są objawy nerwicy i nauczyć się nad nimi panować. Objawy (i jak nimi zarządzać) opisałam w książce “Triki na ataki paniki. Porady na nerwicowe objawy”. Książka zawiera sprawdzone, zweryfikowane, aktualne oraz wiarygodne informacje z pierwszej ręki – prosto od coacha czyli mnie, psychologów, neurologa i kardiologa.
Trochę inaczej się człowiek boi, jak rozumie dlaczego jego serce zaczyna szybciej palpitować i wjeżdżają duszności. W początkowym okresie Twoim najważniejszym zadaniem jest zacząć.
Jak już trochę rozruszasz ciało i zachce Ci się chcieć (może i nawet będziesz już ćwiczyć bez płaczu) zacznij wdrażać ekspozycję. Ekspozycja, to świadome narażanie się na lęk, dzięki czemu Twoja strefa komfortu poszerza się. Polega na budowaniu sobie drabinek lęku. O takich jak niżej:
Zanim jednak zaczniesz UPEWNIJ SIĘ, że rozumiesz jak wygląda proces ekspozycji od A do Z. Czego się można spodziewać i jak robić ekspozycję prawidłowo. To bardzo ważne. Inaczej to tak, jakbyś jechał na wycieczkę, ale nie wiedział nawet gdzie. Zachęcam Cię, abyś zwrócił się o pomoc do swojego psychologa/coacha, który przeprowadzi Cię przez ten proces za rączkę. Możesz się również wesprzeć moją książką “Mini Poradnik: Ekspozycja” w której opisałam krok po kroku co robić (i właśnie z tego poradnika pochodzi powyższa drabinka lęku).
Ekspozycja na początku nie jest przyjemna. Wystawiając nos z bezpiecznej kryjówki musimy nauczyć nasz mózg, że jesteśmy bezpieczni poza domem (czy tam inną strefą komfortu). Za to jest bardzo skuteczna! Warto się przemęczyć przez początkowy okres. Wiemy już trochę więcej jak zacząć aktywność fizyczną z nerwicą, ale wciąż nie wiemy wszystkiego.
Na koniec chciałam przypomnieć, że pozostając w strefie komfortu i zabezpieczając się (np. pojadę gdzieś, ale z kimś) czujesz chwilową ulgę. Niestety długofalowo lęk narasta i zaczyna się rozlewać na pozostałe obszary życia. Stawiając czoła lękowi i wychodząc poza strefę komfortu, na początku lęk jest duży, ale z czasem zaczyna maleć. Dodatkowo zachowania zabezpieczające działają jak narkotyki. Zaczniesz potrzebować coraz większej dawki, aby się uspokoić.
Zrządzanie lękiem i wychodzenie z zaburzenia polega na tym, że robisz to, czego się boisz (np. idziesz do galerii) z pełną świadomością co Ciebie tam czeka i co robić jak nadejdzie. Posiadasz wszelkie niezbędne narzędzia, aby sobie z tym poradzić. Wychodzenie z zaburzenia nie polega na siedzeniu w domu i czekaniu na dobry moment, żeby robić to, czego się boisz. On nigdy nie najedzie.
Przypomnę również, że nerwica nie jest o objawach lecz o przyczynach. Twoje objawy nie są jednostką chorobową samą w sobie lecz jedynie objawami. Tak jak katar przy grypie. Przyczyną grypy jest słaba odporność i wirus. Co jest przyczyną Twojego zaburzenia? Chcesz się pozbyć objawów? Zajmij się przyczyną.
PONIŻEJ ZNAJDZIESZ 6 TYGODNIOWY PLAN DLA POCZĄTKUJĄCEGO BIEGACZA
Podczas mojej przygody z nerwicą lękową inspirowałam się badaniami i wskazówkami z pism naukowych takich jak Science czy Nature oraz metodami treningowymi jednostek specjalnych. Nie brałam leków i nie korzystałam z terapii. Od 8 lat otaczam opieką mentorską swoich klientów i pomagam im rozwijać kompetencje niezbędne do walki z nerwicą lękową bez leków.
Niepanikuj Sabina Mil
ul. Wał Miedzeszyński 414a/21/4,
03-994 Warszawa, NIP: 6252214123
Ta strona korzysta z ciasteczek, aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie. Zaakceptuj, by korzystać z serwisu.
3 odpowiedzi
Świetny wpis! Przeczytałam i myślę chyba zacznę i Ja no bo co tak naprawdę mam do stracenia…
<3
Naprawdę dobrze napisane. Wielu osobom wydaje się, że posiadają rzetelną wiedzę na opisywany temat, ale tak nie jest. Stąd też moje pozytywne zaskoczenie. Muszę podziękować za Twoje działania. Koniecznie będę polecał to miejsce i często tu zaglądał, żeby zobaczyć nowe rzeczy.